maandag 29 maart 2010

terug thuis

hallo,


ben opnieuw veilig thuis.


Als afsluiter toch nog even dit.


Een avontuur als dit is echt een levenservaring. Meestal zie je de beelden op TV. Nu staat je echt in de realiteit. Honderde handjes die vragen naar wat geld of eten. Kinderen die op straat dolen. Mensen die proberen om wat te verkopen. Maar ook lachende mensen. Mensen die dankbaar zijn. Het was echt een voldoening voor mij dat men mij zag als iemand zoals hen, alleen de kleur was anders.


Op de laatste dag afscheid nemen was toch even slikken, ook voor hen.
Maar als ik de kans krijg ga ik terug, graag wil ik het resultaat zien van deze opleiding en zelfs verder gaan.
Mijn dank aan EX-Change, Martine en Julien voor de goede voorbereiding.
Mijn dank aan Michel en M.Therese voor het onthaal, opvang en gastvrijheid.
Ook mijn dank aan mijn huisgenoten die 14 dagen thuis achterbleven.
Mijn dank aan de firma's die klein materiaal en t hirts meegaven.
Dank aan iedereen die dit avontuur volgde op de blog.

Als film en foto's klaar zijn organiseer ik misschien iets, zo kunnen jullie ook heel het avontuur zien.



Bij het bekijken van mijn foto's viel me vooral de blik en de ogen van de kinderen op.
daarom even dit gedicht

Ogen...Blauwe, grijze, groene, bruine...bronnetjes van geluk,
watervalletjes van verdriet.
Ogen...kunnen troost bieden aan anderen maar je kan ze ook dicht gooien,
en anderen op een muur laten botsen.
Ogen...Twee kleine simpele instrumentjes die je de wereld laten kunnen laten zien.
Een bloementuin of een slachtveld,een veulen of een bom,een kind of een geweer.
Ogen...als de zee zo diep,onpeilbaar,
maar bovenal,een teken van gevoel, uiting, verlangen,
een blik gericht naar de toekomst.
met de groeten
Guido

vrijdag 26 maart 2010

Vanavond opnieuw richting België

( nog een leuke foto)

Aan alles komt een eind, ook aant dit avontuur. Vanmorgen, geen water en electriciteit. Stroomonderbreking. na een uur was dit opgelost, alleen het water bleef afgesloten, de pomp was defect. Valiezen gepakt. Laatste keer naar de markt geweest. Michel kwam mij halen, we bezochten een koekjesfabriek, deze mensen zullen ook een aanvraag doem naar een expert. Dit om de diversiteit uit te breiden. Ze beschikken over een tunneloven. Hier zijn wel wat mogelijkheden. Straks nog een frisse duik, gaan eten en nadien naar de luchthaven.






Gistern toch nog even langs geweest in de vier bakkerijen. Ik had een wedstrijd georganiseerd. Het mooiste stokbrood. Om 1 uur 's nachts bezochten we de bakkerijen. Iedereen had zijn best gedaan. Toch zoals bij iedere wedstrijd kan er maar één winnaar zijn.




(winnaars stokbrood wedstrijd)






We zagen toch dat het verschil met veertien dagen geleden groot was. De bakkerij waar ik het minst van had verwacht had het mooiste stokbrood. Daar was het net of wereldkampioen waren. Vreugdekreten en gezang, zelfs een dansje





(Ook in Burkina Faso zijn ze fier dat ze bakker zijn)

Ik gaf aan iedereen van deze ploeg nog een geschenk en keerde terug naar mijn woonst.


Deze twee weken hebben toch resultaat gehad. Ik hoop dat dit nu ook nog wat blijft hangen.




(Assortiment gemaakte producten)


Nu nog een zware nacht, ik vertrek op 1h10, om aan te komen om 10h50 in Brussel. Dit met een tussenstop in Tripoli.

donderdag 25 maart 2010

Laaste opleiding











Gisteren moest het de dag worden om te kijken wat mijn opleidingen als resultaat weergeven. Stipt om 13 uur konden we beginnen. Ik liet hen alles afwegen. We maakte drie verschillende degen. Een volkorendeeg, een luxedeeg en een stokbrooddeeg. Iedereen deed precies wat ik had getoond. Rusttijden werden gerespecteerd, alles werd mooi op plaat gelegd, afgedekt. Voor mij was dit echt een voldoening. Ook zij waren fier om te laten zien wat ze konden. Alles werd in karren geplaatst en overdekt met voctige doeken. Alles kon nu narijzen. Om 16h15 vroeg ik om de oven aan te zetten. In begin zonder probleem. Na nog geen 10 minuten... oven uit. Opnieuw opstarten, dit lukte niet. De pomp van de mazout deed het niet meer. Zoals iedere bakker weet dat een gisting niet af te remmen is; zeker als je geen koeling hebt. Na een half uur begon ik mij toch even te “enerveren”, als ik hen zag dan beken ze mij en vroegen ze zich af waarom ik mij druk maakte. Na een uur zag ik het even niet meer zitten. Ik maakte mij kwaad. Maar ook dat leek voor mijn Afrikaanse vrienden echt niet nodig. Ik dacht aan de grondstoffen en het werk dat deze mensen gedaan hadden. Na 1h3O konden de producten in de oven. Alles overrezen. Jammer van al dat werk. Er kwam een bakker bij mij en hij zei,” maar patron, het is niemand zijn fout het is god die dit zo wil”. Ik zei hem dat we dan aan god moeten vragen dat morgen de oven zeker gaat. Na het bakken van de producten die al bij al nog redelijk waren, was iedereen toch overtuigd van het goede werk. Maar mijn avontuur was nog niet afgelopen. Mijn chauffeur zou mij om 18h komen afhalen. Om 19 uur nog geen chauffeur. Michel wou mij komen halen. Op dat moment kwam mijn chauffeur aan. Om 19h30 vertrokken we. Nog geen 2 km verder hoorden we een raar geluid aan de auto. Hij ging kijken onder de wagen. Zag niets, we reden verder. Nog steeds dat geluid. Ik dacht als ik maar op bestemming geraak. Opnieuw geen greintje zenuwachtigheid bij mijn Afrikaanse vriend. We reden verder. Ik was bijna ter bestemming, hij wou remmen... maar.... deze deden het niet. Ik zei hem dat ik mijn weg wel zou vinden. Ik stapte uit met het idee dat ik mijn weg wel zou vinden. Maar ik was te vroeg uitgetapt. Ik liep de ene straat ( lees zandweg) in de andere uit. Ik zat verkeerd. Ik terug naar de grote weg. Daar sprak mij iemand aan, Nakarsar (= blanke) je weg verloren, waar moet je zijn. Echt, gelukkig overkwam mij dit niet de eerste dag, nu voelde ik echt geen angst. Ik zei hem dat het hier ergens moet zijn. Ik vroeg hem zijn gsm. Hij had er een,maar deze was niet geladen. We verwees mij naar een telefooncentrale. Van daaruit belde ik naar Michel, Michel is mij dan komen ophalen. Na zo’n dag denk je , ze hebben gelijk waarom je druk maken, morgen is er en nieuwe dag. En iderdaad vandaag opnieiuw een opleidingsdag de laatste. Als de oven het toelaat ben ik zeker van een goed resultaat. Op het einde van de dag dacht ik echt dat het vrijdag de 13de was. Maar opnieuw, dit is Afrika. Vandaag verliep alles naar wens. Mooi op tijd. De oven was gemaakt. Op de foto's kan je merken dat hier echt voorruitgang is gemaakt. Dit was mijn laatste opleidingsdag. Samen dronken we nog een frisse pint.





Morgen nog wat boodschappen en valiezen pakken.



Eén valies is al klaar, een valies met een geweldige levenservaring, relativering en geduld. Ook het warme hart van de Burkinabees.





De stokbroden nu, als je dit vergelijkt met de eerste foto's zie er wel wat verschil










dinsdag 23 maart 2010

Opeidingen hebben hun resultaat

Zaterdag en zondag waren ook voor mij even rustdagen. Zondag naar de mis geweest deze dienst duurde ruim 2 uur. Ik had wat meer “swoeng” verwacht. Wat meer swingende muziek en dansende mensen. Wel een pastoor die graag preekte, ruim 3 kwartier. Voor de rest een rustige zondag.
Maandag was het opnieuw werkdag. Ik had een afspraak met de verantwoordelijke van de bloemmolen en de bakkerijen. Ik heb hem uitgelegd dat ik liefst met één bakkerij wou verder werken. Deze mensen verder opleiden om de speciale broden te leren maken. Het is ook de bakkerij die het beste materiaal ter beschiking heeft. Men stemde hier mee in. Ook zou het de bedoeling zijn om deze broden ook in hotels en restaurants te aan te bieden. In de namiddag begonnen we dan aan de luxe producten. Rozijnenbrood, suikerbrood, niet met korrelsuiker maar met fijne suiker en boter, een eigen creatie. Een soort suikertaart en volkorenbrood. Het resultaat was zeer goed. De vier nog jonge bakkers waren dan ook fier over het resultaat.


vandaag heb ik opnieuw het zelfde geven. Het resultaat is echt goed. Ik heb aan iedereen een pint gegeven. Bij Belgische broden mag een pintje bier

.
Vanaf morgen moeten ze zelfstandig deze broden maken. Het is echt de bedoeling dat als ik opnieuw in België ben, zij dit verder zetten. Dit zal dan ook regelmatig gevolg worden door Michel en doorgegeven worden aan EX-Change.
Voor de rest opnieuw wat leuke foto’s genomen en fimwerk gedaan. Ik denk dat de film echt de knap zal zijn. Alleen heb ik mijn twijfels over mijn cameraman. Af en toe laat ik mijn chauffeur filmen. Ik ben zelf benieuwd om de beelden te zien. Voor hem is dit natuurlijk een belevenis.
Vandaag ook een paar geschenkjes gaan kopen. Hier zitten enkele echte kunstenaars.
Dit was het weer voor vandaag. Het is stilaan aftellen. Ook al heb ik hier een goed gevoel toch denk ik vaak aan thuis. Dus van hier uit groeten aan iedereen. Zaterdag rond 11 uur ben ik opnieuw in België. Morgen lees je meer


zaterdag 20 maart 2010

nog wat leuke foto's, niet uit de bakkerij








Een week in Burkina Faso






Het buurmeisje die elke dag haar snoep komt halen.


Gisteren met de verantwoordelijke van de bakkerijen samen gezeten. Ik heb hem mijn ervaring van de voorbije week overgemaakt. In sommige bakkerijen is het materiaal echt niet goed. In één bakkerij zijn de rollen van het langsteekmachien niet gelijk, waardoor de druk ook niet hetzelfde is. De broden scheuren en kunnen nooit mooi zijn. Ook de deegkuipen die men heeft zijn veel te groot. Men is verplicht om heel grote degen te maken. Dit neemt te veel tijd om deze te verwerken waardoor de laatste te veel gegist zijn dit bij een temperatuur van 45°C. Hij stelde voor om in België uit te kijken naar betaalbaar,tweedehands materiaal. Bij deze een oproep. We zoeken kneders van MAX 50 kg bloem, een rotatie oven met de gepaste karren en platen, langsteekmachien voor stokbrood. Verdeler voor stokbrood en broodjes. Dit materiaal mag oud zij maar moet nog wel degelijk functioneren. Na een week stel ik vast dat 14 dagen kort is. Toch is het ook voor mij een rijke ervaring om in de toekomst verder te werken aan dit project. Ik heb nu heel veel bagage om deelnemers aan andere bakkerij-banketbakkerijprojecten helpen bij hun voorbereiding en ook indien er een volgende project voor mij komt. Het zou fijn zijn hier een opleiding te kunnen starten. Aan jongeren de kans geven om een beroep aan te leren om nadien ook een inkomen te hebben.




Ook gisteren hadden we een opleidingsdag. Eerst was gedacht om een 5 tal bakkers op te leiden, maar dit hebben we niet kunnen realiseren. Iedereen wou aan deze opleiding deelnemen. Voor de verantwoordelijken was het niet eenvoudig om een selectie te maken. Daarom heb ik op deze week zeker een 25 tal bakkers een opleiding gegeven en hen gewezen op de belangrijkste aandachtspunten. Ik stel ook vast dat deze opgevolgd worden. Vb: In een bakkerij bakken ze stokbroden in een wenteloven. In één kar kan een recept van 25 kg bloem. Voor mijn komst maakten ze een deeg van 50 tot 75 kg bloem. Men gaf geen voorrijs, het toeslaan van het deeg werd niet gedaan. Men had een probleem dat de laatste broden bij het insnijden invielen. Het deeg had teweinig kracht. Nu draaien ze telkens een deeg van 25 kg bloem waardoor ze meer controle hebben over het deeg. Ze respecteren de rijstijden die kort maar wel noodzakelijk zijn. Volgende week heb ik een wedstrijd georganiseerd. De bakkerij die het mooiste stokbrood en twee nieuwe soorten maakt krijgt een beloning. Vandaag en morgen is het even rusten. Ook eens het land bekijken.

Hier nog wat leuke foto's


Allemaal mooi in het wit, bedankt aan de schenkers


Verkoopster fier met de nieuwe soorten





Voor hen zijn ronde broden nieuw. Ze hebben graag broden waar ze stukken kunnen afbreken. Het grote probleem is dat lange stokbroden na een halve dag droog zijn. Nu moeten ze zelf ondervinden dat ronde broden langer versblijven. Dit zal wel zijn tijd duren.






donderdag 18 maart 2010

nog een paar foto's


Meisje links komt mij dagelijks opzoeken

Bakkers in opleiding