terug thuis

hallo,


ben opnieuw veilig thuis.


Als afsluiter toch nog even dit.


Een avontuur als dit is echt een levenservaring. Meestal zie je de beelden op TV. Nu staat je echt in de realiteit. Honderde handjes die vragen naar wat geld of eten. Kinderen die op straat dolen. Mensen die proberen om wat te verkopen. Maar ook lachende mensen. Mensen die dankbaar zijn. Het was echt een voldoening voor mij dat men mij zag als iemand zoals hen, alleen de kleur was anders.


Op de laatste dag afscheid nemen was toch even slikken, ook voor hen.
Maar als ik de kans krijg ga ik terug, graag wil ik het resultaat zien van deze opleiding en zelfs verder gaan.
Mijn dank aan EX-Change, Martine en Julien voor de goede voorbereiding.
Mijn dank aan Michel en M.Therese voor het onthaal, opvang en gastvrijheid.
Ook mijn dank aan mijn huisgenoten die 14 dagen thuis achterbleven.
Mijn dank aan de firma's die klein materiaal en t hirts meegaven.
Dank aan iedereen die dit avontuur volgde op de blog.

Als film en foto's klaar zijn organiseer ik misschien iets, zo kunnen jullie ook heel het avontuur zien.

Bij het bekijken van mijn foto's viel me vooral de blik en de ogen van de kinderen op.

daarom even dit gedicht

Ogen...Blauwe, grijze, groene, bruine...bronnetjes van geluk,

watervalletjes van verdriet.
Ogen...kunnen troost bieden aan anderen maar je kan ze ook dicht gooien,

en anderen op een muur laten botsen.
Ogen...Twee kleine simpele instrumentjes die je de wereld laten kunnen laten zien.

Een bloementuin of een slachtveld,een veulen of een bom,een kind of een geweer.
Ogen...als de zee zo diep,onpeilbaar,

maar bovenal,een teken van gevoel, uiting, verlangen,

een blik gericht naar de toekomst.

met de groeten
Guido

Vanavond opnieuw richting België

( nog een leuke foto)

Aan alles komt een eind, ook aant dit avontuur. Vanmorgen, geen water en electriciteit. Stroomonderbreking. na een uur was dit opgelost, alleen het water bleef afgesloten, de pomp was defect. Valiezen gepakt. Laatste keer naar de markt geweest. Michel kwam mij halen, we bezochten een koekjesfabriek, deze mensen zullen ook een aanvraag doem naar een expert. Dit om de diversiteit uit te breiden. Ze beschikken over een tunneloven. Hier zijn wel wat mogelijkheden. Straks nog een frisse duik, gaan eten en nadien naar de luchthaven.






Gistern toch nog even langs geweest in de vier bakkerijen. Ik had een wedstrijd georganiseerd. Het mooiste stokbrood. Om 1 uur 's nachts bezochten we de bakkerijen. Iedereen had zijn best gedaan. Toch zoals bij iedere wedstrijd kan er maar één winnaar zijn.

(winnaars stokbrood wedstrijd)

We zagen toch dat het verschil met veertien dagen geleden groot was. De bakkerij waar ik het minst van had verwacht had het mooiste stokbrood. Daar was het net of wereldkampioen waren. Vreugdekreten en gezang, zelfs een dansje

(Ook in Burkina Faso zijn ze fier dat ze bakker zijn)

Ik gaf aan iedereen van deze ploeg nog een geschenk en keerde terug naar mijn woonst.


Deze twee weken hebben toch resultaat gehad. Ik hoop dat dit nu ook nog wat blijft hangen.

(Assortiment gemaakte producten)

Nu nog een zware nacht, ik vertrek op 1h10, om aan te komen om 10h50 in Brussel. Dit met een tussenstop in Tripoli.

Laaste opleiding

Gisteren moest het de dag worden om te kijken wat mijn opleidingen als resultaat weergeven. Stipt om 13 uur konden we beginnen. Ik liet hen alles afwegen. We maakte drie verschillende degen. Een volkorendeeg, een luxedeeg en een stokbrooddeeg. Iedereen deed precies wat ik had getoond. Rusttijden werden gerespecteerd, alles werd mooi op plaat gelegd, afgedekt. Voor mij was dit echt een voldoening. Ook zij waren fier om te laten zien wat ze konden. Alles werd in karren geplaatst en overdekt met voctige doeken. Alles kon nu narijzen. Om 16h15 vroeg ik om de oven aan te zetten. In begin zonder probleem. Na nog geen 10 minuten... oven uit. Opnieuw opstarten, dit lukte niet. De pomp van de mazout deed het niet meer. Zoals iedere bakker weet dat een gisting niet af te remmen is; zeker als je geen koeling hebt. Na een half uur begon ik mij toch even te “enerveren”, als ik hen zag dan beken ze mij en vroegen ze zich af waarom ik mij druk maakte. Na een uur zag ik het even niet meer zitten. Ik maakte mij kwaad. Maar ook dat leek voor mijn Afrikaanse vrienden echt niet nodig. Ik dacht aan de grondstoffen en het werk dat deze mensen gedaan hadden. Na 1h3O konden de producten in de oven. Alles overrezen. Jammer van al dat werk. Er kwam een bakker bij mij en hij zei,” maar patron, het is niemand zijn fout het is god die dit zo wil”. Ik zei hem dat we dan aan god moeten vragen dat morgen de oven zeker gaat. Na het bakken van de producten die al bij al nog redelijk waren, was iedereen toch overtuigd van het goede werk. Maar mijn avontuur was nog niet afgelopen. Mijn chauffeur zou mij om 18h komen afhalen. Om 19 uur nog geen chauffeur. Michel wou mij komen halen. Op dat moment kwam mijn chauffeur aan. Om 19h30 vertrokken we. Nog geen 2 km verder hoorden we een raar geluid aan de auto. Hij ging kijken onder de wagen. Zag niets, we reden verder. Nog steeds dat geluid. Ik dacht als ik maar op bestemming geraak. Opnieuw geen greintje zenuwachtigheid bij mijn Afrikaanse vriend. We reden verder. Ik was bijna ter bestemming, hij wou remmen... maar.... deze deden het niet. Ik zei hem dat ik mijn weg wel zou vinden. Ik stapte uit met het idee dat ik mijn weg wel zou vinden. Maar ik was te vroeg uitgetapt. Ik liep de ene straat ( lees zandweg) in de andere uit. Ik zat verkeerd. Ik terug naar de grote weg. Daar sprak mij iemand aan, Nakarsar (= blanke) je weg verloren, waar moet je zijn. Echt, gelukkig overkwam mij dit niet de eerste dag, nu voelde ik echt geen angst. Ik zei hem dat het hier ergens moet zijn. Ik vroeg hem zijn gsm. Hij had er een,maar deze was niet geladen. We verwees mij naar een telefooncentrale. Van daaruit belde ik naar Michel, Michel is mij dan komen ophalen. Na zo’n dag denk je , ze hebben gelijk waarom je druk maken, morgen is er en nieuwe dag. En iderdaad vandaag opnieiuw een opleidingsdag de laatste. Als de oven het toelaat ben ik zeker van een goed resultaat. Op het einde van de dag dacht ik echt dat het vrijdag de 13de was. Maar opnieuw, dit is Afrika. Vandaag verliep alles naar wens. Mooi op tijd. De oven was gemaakt. Op de foto's kan je merken dat hier echt voorruitgang is gemaakt. Dit was mijn laatste opleidingsdag. Samen dronken we nog een frisse pint.

Morgen nog wat boodschappen en valiezen pakken.

Eén valies is al klaar, een valies met een geweldige levenservaring, relativering en geduld. Ook het warme hart van de Burkinabees.

De stokbroden nu, als je dit vergelijkt met de eerste foto's zie er wel wat verschil

Opeidingen hebben hun resultaat

Zaterdag en zondag waren ook voor mij even rustdagen. Zondag naar de mis geweest deze dienst duurde ruim 2 uur. Ik had wat meer “swoeng” verwacht. Wat meer swingende muziek en dansende mensen. Wel een pastoor die graag preekte, ruim 3 kwartier. Voor de rest een rustige zondag.
Maandag was het opnieuw werkdag. Ik had een afspraak met de verantwoordelijke van de bloemmolen en de bakkerijen. Ik heb hem uitgelegd dat ik liefst met één bakkerij wou verder werken. Deze mensen verder opleiden om de speciale broden te leren maken. Het is ook de bakkerij die het beste materiaal ter beschiking heeft. Men stemde hier mee in. Ook zou het de bedoeling zijn om deze broden ook in hotels en restaurants te aan te bieden. In de namiddag begonnen we dan aan de luxe producten. Rozijnenbrood, suikerbrood, niet met korrelsuiker maar met fijne suiker en boter, een eigen creatie. Een soort suikertaart en volkorenbrood. Het resultaat was zeer goed. De vier nog jonge bakkers waren dan ook fier over het resultaat.

vandaag heb ik opnieuw het zelfde geven. Het resultaat is echt goed. Ik heb aan iedereen een pint gegeven. Bij Belgische broden mag een pintje bier

.
Vanaf morgen moeten ze zelfstandig deze broden maken. Het is echt de bedoeling dat als ik opnieuw in België ben, zij dit verder zetten. Dit zal dan ook regelmatig gevolg worden door Michel en doorgegeven worden aan EX-Change.
Voor de rest opnieuw wat leuke foto’s genomen en fimwerk gedaan. Ik denk dat de film echt de knap zal zijn. Alleen heb ik mijn twijfels over mijn cameraman. Af en toe laat ik mijn chauffeur filmen. Ik ben zelf benieuwd om de beelden te zien. Voor hem is dit natuurlijk een belevenis.
Vandaag ook een paar geschenkjes gaan kopen. Hier zitten enkele echte kunstenaars.
Dit was het weer voor vandaag. Het is stilaan aftellen. Ook al heb ik hier een goed gevoel toch denk ik vaak aan thuis. Dus van hier uit groeten aan iedereen. Zaterdag rond 11 uur ben ik opnieuw in België. Morgen lees je meer

nog wat leuke foto's, niet uit de bakkerij

Een week in Burkina Faso

Het buurmeisje die elke dag haar snoep komt halen.

Gisteren met de verantwoordelijke van de bakkerijen samen gezeten. Ik heb hem mijn ervaring van de voorbije week overgemaakt. In sommige bakkerijen is het materiaal echt niet goed. In één bakkerij zijn de rollen van het langsteekmachien niet gelijk, waardoor de druk ook niet hetzelfde is. De broden scheuren en kunnen nooit mooi zijn. Ook de deegkuipen die men heeft zijn veel te groot. Men is verplicht om heel grote degen te maken. Dit neemt te veel tijd om deze te verwerken waardoor de laatste te veel gegist zijn dit bij een temperatuur van 45°C. Hij stelde voor om in België uit te kijken naar betaalbaar,tweedehands materiaal. Bij deze een oproep. We zoeken kneders van MAX 50 kg bloem, een rotatie oven met de gepaste karren en platen, langsteekmachien voor stokbrood. Verdeler voor stokbrood en broodjes. Dit materiaal mag oud zij maar moet nog wel degelijk functioneren. Na een week stel ik vast dat 14 dagen kort is. Toch is het ook voor mij een rijke ervaring om in de toekomst verder te werken aan dit project. Ik heb nu heel veel bagage om deelnemers aan andere bakkerij-banketbakkerijprojecten helpen bij hun voorbereiding en ook indien er een volgende project voor mij komt. Het zou fijn zijn hier een opleiding te kunnen starten. Aan jongeren de kans geven om een beroep aan te leren om nadien ook een inkomen te hebben.

Ook gisteren hadden we een opleidingsdag. Eerst was gedacht om een 5 tal bakkers op te leiden, maar dit hebben we niet kunnen realiseren. Iedereen wou aan deze opleiding deelnemen. Voor de verantwoordelijken was het niet eenvoudig om een selectie te maken. Daarom heb ik op deze week zeker een 25 tal bakkers een opleiding gegeven en hen gewezen op de belangrijkste aandachtspunten. Ik stel ook vast dat deze opgevolgd worden. Vb: In een bakkerij bakken ze stokbroden in een wenteloven. In één kar kan een recept van 25 kg bloem. Voor mijn komst maakten ze een deeg van 50 tot 75 kg bloem. Men gaf geen voorrijs, het toeslaan van het deeg werd niet gedaan. Men had een probleem dat de laatste broden bij het insnijden invielen. Het deeg had teweinig kracht. Nu draaien ze telkens een deeg van 25 kg bloem waardoor ze meer controle hebben over het deeg. Ze respecteren de rijstijden die kort maar wel noodzakelijk zijn. Volgende week heb ik een wedstrijd georganiseerd. De bakkerij die het mooiste stokbrood en twee nieuwe soorten maakt krijgt een beloning. Vandaag en morgen is het even rusten. Ook eens het land bekijken.

Hier nog wat leuke foto's

Allemaal mooi in het wit, bedankt aan de schenkers

Verkoopster fier met de nieuwe soorten

Voor hen zijn ronde broden nieuw. Ze hebben graag broden waar ze stukken kunnen afbreken. Het grote probleem is dat lange stokbroden na een halve dag droog zijn. Nu moeten ze zelf ondervinden dat ronde broden langer versblijven. Dit zal wel zijn tijd duren.

nog een paar foto's

Meisje links komt mij dagelijks opzoeken

Bakkers in opleiding

Opleidingsdag 3

• 
  
  
  Middagmaal klaargemaakt door Amidou
  Hammetje met kool en puree
  
  
  Amidou
  
  
  Vandaag ben ik alleen naar de markt geweest. Nu voel ik pas wat “ bekeken worden” wil zeggen. Als enige blanke. Toch een onnodig angstig gevoel. Af en toe spreekt je iemand aan. Kinderen willen opnieuw dat je een foto neemt, maar als één van de ouders het ziet vragen ze geld. Het lijkt dat iedereen hier iets verkoop. Er wordt aan en af gereden met allerlei goederen. Bijna elke vrouw van tussen de 20 en 30 loopt met een kind op de rug. Deze zitten veilig ingebonden en beschermd tegen de zon. Er zijn hier ook veel straat kinderen, die vanuit de stad komen om hier te bedelen of tussen het afval te zoeken naar iets bruikbaars. En toch steeds met de glimlach. Vandaag gaf ik opnieuw opleiding aan een nieuwe groep.
  Iedereen wat tijdig aanwezig, alleen de eigenaar liet op zich wachten. zij had de sleutel waar de bloem lag. We waren met twaalf. Vanaf maandag starten we met sandwiches, een suikertaart. Morgen verschillende soorten brood en brood met "soumoul van maïs".

Tweede opleidingsdag

Deze morgen lang geslapen, tot 9 uur.

Gisteravond even blijven hangen bij Michel. Leuk om mensen te ontmoeten met zo'n gastvrijheid. We hebben het gehad over de projecten die Michel en zijn vrouw nog doen.
Vandaag was het de tweede opleidingsdag. Een goed ingerichte bakkerij, Ook deze keer hadden we een stroomonderbreking. Toch hier was men erop voorzien. Zij hadden een stroomgenerator. In deze streek is dit wel echt een noodzaak. Met de ervaring die ik gisteren had wist ik dat gedroogde gist wat meer tijd nodig had om op volle toeren zijn werk te doen. De producten hadden dan ook meer volume en een mooi werking. Vandaag had ik twee nieuwe groepen. Bij de laatste groep kwamen er twee veel te laat, overslapen was hun reden. Waar heb ik dit nog gehoord:-) Heb toch even met hun oren getrokken. Vanaf morgen starten we met het assortiment.

Vandaag ook een paar foto's, eens niet uit de bakkerij. Spelende kinderen zagen mijn fototoestel en wilden graag als fotomodel fungeren. Nadien een lolly en ze waren tevreden. Een les die ik hier ervaar, mensen zijn hier echt met weinig tevreden.

Deze doet mij denken aan "Man bijt hond" radio Burkina faso



Ook Amidou mijn persoonlijke huisman heeft weer zijn talent als kok alle eer aangedaan.

Ik heb nu een vast programma; Twee opleidingen per dag van 4 uur, dit vanaf 13 uur.




Zondag naar een kerkdienst, Michel en zijn vrouw zeggen dat dit een ervaring is. Zaterdag en zondag zullen dan ook dagen zijn dat ik ook het land wat beter leer kennen.

Morgen verneem je weer wat meer over mijn avontuur en levenservaring in Burkina Faso. Ik kan je nu al zeggen ik heb hier nog geen minuut spijt van. Ook al denk ik vaak aan mijn vrouw, kinderen en kleinkind.

Eerste opleiding

Na een korte nacht... Om zeven uur was Amidou daar voor het ontbijt, dit na drie uur slapen, ik zei hem dat ik nog wat ging slapen en geen ontbijt nam. Hij begon dan al met het bereiden van het middagmaal. Om 8h30 ben ik dan toch maar opgestaan. Vandaag start ik met de eerste dag opleiding aan een eerste groep. Het is de bedoeling om de belangrijkste handelingen uit te leggen en hen geen keuze te laten. Ik wil eerst de stokbroden op punt krijgen om dan later ook het assortiment uit te verruimen. Om hen toch wat te motiveren beloofde ik aan diegene die op tijd komen een t shirt. Maar.... dit was buiten mijn chauffeur gerekend. Onze afspraak was om 12h30 hij kwam er door om 14 uur. Aangekomen in de bakkerij stonden mijn "cursisten" te wachten. Ik deelde dan maar vlug mijn t hirts uit. We starten de opleiding. In eenvoudige regels probeerde ik de belangrijkste punten bij het maken van stokbroden uit te leggen. We deden dit dan ook via de praktijk. Het deeg maar pas gemaakt en plots... geen electriciteit. Gelukkig hadden we een oven die met hout gestookt werd. het werk ging verder. Net toen het laatste brood uit de over kwam was er weer electriciteit. Dit is ook Burkina Faso.

Morgen tweede opleidingsdag

Verkenning van werkterrein

Deze morgen kwam men mij halen om de bloemmolen en de bakkerijen te bezoeken.
Eerst de bloemmolen, er werken ongeveer 40 mensen vast, meerderheid zijn vrouwen. Men gebruikt hier Franse tarwe, deze zou gecontroleerd worden in een labo en men spreek van een eiwitgehalte van 12%, wat mijn analyse van 9,5% tegenspreekt. Waar ligt de waarheid?
Er wordt uitsluitend witte bloem geproduceerd. De zemelen worden als veevoeder gebruikt. Hier ga ik toch proberen wat verandering in te brengen. Ik zou een bloem met 10 tot 20% voltarwe willen uitproberen. Dit zal de prijs drukken en een mogelijkheid geven om het assortiment te verruimen. Ook een 5 TOT 10% "Soumoul van mais" bijmenegen. Zo kan men ook een betere smaak bekomen.
Bij het bezoek van de eerste bakkerij stelde ik vast dat er toch rekening werd gehouden met de deegtemeratuur. Toch het toeslagen van een deeg is hier niet gekend. Bij het zien van de eindresultaten kan je zien dat deze broden aan kracht ontbreken. Na een korte voorrijs worden de deeg stukken verdeeld en onmiddelijk lang gemaakt, dus geen tussenrijs of bolrijs.
Het langsteken gebeurd ook niet echt volgens de regels. Bij de andere bakkerijen viel me op dat het aan regelmaat ontbrak. De verantwoordelijk wees mij er dan ook op om orde, regelmaat en hygiëne bij te brengen tijdens de opleiding.
In de namiddeg spraken we verder af, we maakten een planning op. Vanaf morgen start dan de eerst dag basis opleiding. Nadien gaan we verder met het uitbreiden van het assortiment.
Om 21 uur komt men mij halen om naar een bakkerij te gaan. Het was de bedoeling om een productie te volgen. Aangekomen in de eerste bakkerij, er was een een tijd lang geen electriciteit. Om 10 uur was er opnieuw stroom, door de achterstand op het werk werd onmiddellijk na het kneden overgegaan tot het afwegen en verwerken zonder enige rijstijd. De narijs werd niet zo nauw genomen. Broden die overrezen waren, nadien nog ingesneden en ingevallen. Zoveel mogelijk producten in een oven, anders kon men niet volgen. Eigenlijk werden er te grote hoeveelheden in een keer gemaakt. Het deeg ligt dan veel te lang op tafel, dit bij een temperatuur van 35° tot 40°C in de bakkerij. De tweede bakkerij werkte met een wenteloven. Hier waren de producten heel mooi en regelmatig. De chef stond er dan ook fier en in zijn beste kledij, hij wist denkbaar van mijn komst. In de derde bakkerij had men een probleem met de oven. Hij sloeg niet af bij de gewenste temperatuur, daardoor stond hij veel te warm. De stokbroden werden maar 8 minuten gebakken. Na het bakken werden deze broden warm op elkaar gelegd met het gekende resultaat, de onderste broden waren helemaal plat. Bij het volgen van hun werk stelde ik vast dat ze geen rekening hielden met tijd. Er waren vier ovens, deze werden één na één gevuld. Éénmaal opnieuw bij de eerste oven werd deze leeggemaakt en opnieuw gevuld. Ook al zaten deze broden maar 8 tot 10 minuten in de oven. Ik stelde hen voor om de broden langer te laten bakken. “Patron ze gaan zwart worden”. Om hen te overtuigen ging ik een weddingsschap aan. Bij zwarte broden betaal ik een pint bier. Na 5 minuten liet ik hen de broden uit de oven halen. Mooi bruin gebakken. De vierde bakkerij was het ergst. Er was een bakker niet komen opdagen en ze waren met een man minder. Er lag een deeg van 100 kg bloem op de tafel. Daardoor werd er geen voorrijs gegeven en werden de deegstukken niet opgebold. Dat was het werk van de man die ontbrak. Ik legde hen uit dat dit wel belangrijk was. Dit door te zeggen dat de klant altijd de zelfde prijs betaald en ook het zelfde brood wil. Tijdens hun werk vroeg ik hen waarom ze deze manier van werken deden. Dit was voor hen een raadsel. Toch de temperaturen van alle degen waren goed. Er werd grondig gebruikgemaakt van ijs, alleen bij het afmeten was er niet zoveel nauwkeurigheid. Om 3 uur werd ik thuis gebracht, dronk nog een frisse pint nam een douch en ging slapen.

bezoek aan bakkers

Vandaag even verkennen. Heb 4 bakkerijen bezocht om hun werkwijze en producten te leren kennen. Deze nacht van 22 tot 3 uur ook de manier van werken volgen. Morgen starten we dan met de evaluatie van deze nacht en bespreken we waar we kunnen verbeteren. Dit met praktische voorbeelden.
kan ook melden dat het nog altijd prachtig weer is, 42°C en een helder blauwe hemel.
Voor de rest gaat hier alles naar wens.

Enkele foto's over de ervaring in de bakkerijen
je zal merken, nog veel werk aan de winkel

Beste groeten en tot de volgende

Aangekomen in Burkina Faso

Zicht vanaf mijn woonst

Foto, mijn woonst

Gisteravond, 21h40 plaatselijke tijd aankomst.
Een prikken kruidengeur, een golf van warmte.
En toch een goed gevoel.
Aangekomen op mijn logie, een risse douche en bed in.
Deze morgen wakkergeworden door speeldende kinderen. Ook in Burkina Faso is er zondagsrust. Samen met amidou, een man die er zal voor zorgen dat ik optijd eten heb, naar een plaatselijke markt geweest.
Deze avond heb ik een afspraak met de eigenaar van de bakkerijen. Morgen enkele bakkerijen bezoeken en onze werkorganisatie opstellen.
Tot morgen
Morgen foto's

Valiezen zijn gepakt

Nog één nachtje en dan het avontuur. 50 kg bagage. Eén valies vol met t hirts en klein bakkerijmateriaal. Verschillende firma's schonken t hirts en klein materiaal, dit zal zeker van pas komen en ginder de mensen gelukkig maken. Ook heb ik wat snoep, balpennen en kleurpotloden mee. Dit om ook wat kinderen het geluk van Europa te laten proeven.

Nu nog een paar recepten afprinten en alles nog even overlopen.
Eerste malaria-pil is genomen. Nu deze proberen van niet vergeten in te nemen.

Ook al de reispapieren zijn in in orde gebracht dat met de steun van EX-CHANGE.

Morgen om 12h30 richting Burkina Faso.
Kijk er echt naar uit. Alleen... ik zal het thuisfront wel missen

Voor de veertien dagen dat ik ginder ben geeft men dagtemperaturen van 38° tot 42°, nachten zijn iets frisser nl. 24° tot 30°

Probeer je zeker aan te melden als volger!

Het weer in burkina faso

Hallo,

zondag 46°C vadaag 40°C

Nog een paar foto's

Voorbereiding vetrek Burkina faso

Hallo,

Hier kan je mijn avonturen volgen.

Indien het internet het toelaat zal ik proberen vanaf 14 maart een dagboek te schrijven waar je ook mijn belevenissen kan volgen.