terug thuis

hallo,


ben opnieuw veilig thuis.


Als afsluiter toch nog even dit.


Een avontuur als dit is echt een levenservaring. Meestal zie je de beelden op TV. Nu staat je echt in de realiteit. Honderde handjes die vragen naar wat geld of eten. Kinderen die op straat dolen. Mensen die proberen om wat te verkopen. Maar ook lachende mensen. Mensen die dankbaar zijn. Het was echt een voldoening voor mij dat men mij zag als iemand zoals hen, alleen de kleur was anders.


Op de laatste dag afscheid nemen was toch even slikken, ook voor hen.
Maar als ik de kans krijg ga ik terug, graag wil ik het resultaat zien van deze opleiding en zelfs verder gaan.
Mijn dank aan EX-Change, Martine en Julien voor de goede voorbereiding.
Mijn dank aan Michel en M.Therese voor het onthaal, opvang en gastvrijheid.
Ook mijn dank aan mijn huisgenoten die 14 dagen thuis achterbleven.
Mijn dank aan de firma's die klein materiaal en t hirts meegaven.
Dank aan iedereen die dit avontuur volgde op de blog.

Als film en foto's klaar zijn organiseer ik misschien iets, zo kunnen jullie ook heel het avontuur zien.

Bij het bekijken van mijn foto's viel me vooral de blik en de ogen van de kinderen op.

daarom even dit gedicht

Ogen...Blauwe, grijze, groene, bruine...bronnetjes van geluk,

watervalletjes van verdriet.
Ogen...kunnen troost bieden aan anderen maar je kan ze ook dicht gooien,

en anderen op een muur laten botsen.
Ogen...Twee kleine simpele instrumentjes die je de wereld laten kunnen laten zien.

Een bloementuin of een slachtveld,een veulen of een bom,een kind of een geweer.
Ogen...als de zee zo diep,onpeilbaar,

maar bovenal,een teken van gevoel, uiting, verlangen,

een blik gericht naar de toekomst.

met de groeten
Guido